زندان مركزي زاهدان بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زندان زاهدان
حمزه ریگی، مولوی نورالدین کاشانی، مولوی عبدالواحد شهنوازی، مولوی محمد امین دهقانی، مولوی عبدالرحیم کوهی، فاروق بارانی، عبدالخالق ریگی، عابد بمپوری، اسحاق کلکلی، زبیر هود، عابد باران زهی، مصیب باران زهی، شهاب دهواری، وحید هود، محمد دهواری، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، شیراحمد حسین زهی، میثم چندانی، محمد حسین ریگی، درمحمد
زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان طی بیانیه‌یی از گردهمایی بزرگ ایرانیان در پاریس حمایت کرده و خواهان شرکت عموم هموطنان در این گردهمایی شدند تا صدای زندانیان سیاسی ایران باشند.
در این بیانیه آمده است: با عرض سلام و خسته نباشید به همه کسانی که تمام هم و غم خود و حتی آسایش و اوقات زندگی خود را صرف احقاق حقوق از دست رفته مظلومان کرده‌اند از صمیم قلب از شما تقدیر می‌کنیم.
از آنجا که خود شما با خبر هستید در کشور ما ایران متأسفانه در این مدت ۳۷ سال نه تنها زندانیان به حقوق خود دست نیافته‌اند بلکه امروز برای احقاق حقوق خود کاملاً به حاشیه رانده شده‌اند و همه تلاشها و اعمال تحریمها و فشارها، زندانهای کشور ایران هیچ تغییری نکرده‌اند. طبق قوانین سیاسی خود به سرکوب زندانیان ادامه داده و زندانیان را از همه حقوقشان محروم نگه داشته‌اند و کسی که لب به سخت بگشاید همیشه خفه‌اش میکنند خصوصاً زندانیان سیاسی.
ما به‌عنوان نمونه چند تا از مشکلات خودمان زندانیان را که ۳۷ سال است زندانیان با آنها دست و پنجه نرم میکنند. برای شما می‌نویسیم تا صدای ما را که به هیچ عنوان به بیرون منعکس نمی‌شود، بشنوید. فریاد ما را به جدیت کامل به سمع جهانیان برسانید.
۱ـ افرادی که دستگیر می‌شوند تا پایان بازپرسی به وکیل دسترسی ندارند و از موضوع پرونده هیچ اطلاعی ندارند. دستگاههای قضایی میگویند که به علت امنیتی از مسائل پرونده نباید کسی باخبر شود.
۲ـ هر فردی که دستگیر می‌شود چندین سال در بلاتکلیفی به‌سر می‌برد. کمترین آنها ۱ سال و بیشترین آنها از ۳ سال تا ۱۳ سال در بلاتکلیفی هستند. چنین افرادی در زندان مرکزی زاهدان خیلی به چشم می‌خورند که دچار مشکلات مختلفی شده‌اند.
۳ـ در بازداشتگاه بدترین شکنجه‌ها بر متهم اعمال می‌شود که معمولی‌ترین آنها بستن به تخت و زدن با کابل ضخیم است.
۴ـ زندانهای ایران چنان از متهمین پر هستند که برای خواب کنار دیوار سرویسها تخت گذاشته می‌خوابند. زیرا که کریدورها پر است علتش این است که اکثراً بدون مدرک و دلیل دستگیر شده‌اند تا درجه و مقام مأموران نزد مسئولان، بالا برود.
۵ـ اکثر آنها با اتهامات واهی در بازداشتگاهها تحت شکنجه مجبور به اقرار شده‌اند. اقرار آنها در برگه بازپرسی قید می‌گردد این در زندان مرکزی زاهدان شواهد زنده‌ای دارد.
۶ـ افرادیکه قرار وثیقه برایشان صادر می‌شود، وثیقه‌ها خیلی بالا که از ۵۰۰ میلیون گرفته تا میلیارد. این هم در زندان مرکزی زاهدان زیاد است.
در استانی که بهترین ویلای آن ۱ میلیارد است و اکثر مردم حاشیه نشین هستند که وثیقه روستاها و حاشیه‌ها اصلاً معتبر نیستند.
۷ـ افرادی که دستگیر می‌شوند اکثراً محکوم می‌شوند بالاخص در استان سیستان و بلوچستان زیرا که مردم از سواد محروم نگه داشته‌اند و هر آنچه را که قاضی به میل خود بنویسد می‌پذیرند و عجیب‌تر اینکه آنچه را که متهم برای دفاع از خود ارائه می‌دهد قاضی طوری این دفاعیات را می‌نویسد که بر ضد متهم تمام می‌شود. به همین علت متهمی که اصلاً جرمی مرتکب نشده به حبس ابد و اعدام محکوم می‌گردد.
۸ـ اعدام در کشوربه جای خود باقی است و هیچ تغییری نکرده است. اعدام دسته جمعی تا حد ۲۰ نفر واز شواهد عینی ثابت شده است که در زندان کرمان، بیرجند، مشهد، اصفهان، زاهدان و دیگر استانها این فجایع رخ داده است.
۹ـ کسانی هستند که از ۱۰ سال گرفته تا ۳۰ سال با سنهای ۵۰ الی ۶۰ سال در زندان به سر می‌برند. و از امتیازات زندان برخوردار نیستند.
۱۰ـ متهم که از بازداشتگاه به زندان انتقال می‌یابد اگر در داخل زندان برای دفاع از خود نامه می‌نویسند و به دادگاه می‌فرستند قاضی به آن نامه هیچ توجهی ندارد و میگوید نامه زندانی برای ما هیچ ارزشی ندارد.
۱۱ـ مسئولان زندان خصوصاً در استان بلوچستان و سیستان به زندانیان رسیدگی نمی‌کنند و زندانیان هیچ ارتباطی با مسئولان ندارند تا موضوع پرونده آنها مشخص بشود.
۱۲ـ زندانیان در زندان مرکزی زاهدان از امکانات داخل زندان برخوردار نیستند از قبیل آب سرد کن، یخچال، کولر، پنکه و وسایل گرمایشی و زندانی خود باید بخرد و اگر مسئولان بخرند زندانی خود باید پولش را بدهد. حتی رنگ دفتر رئیس زندان، مدیر داخله، مسجد و کتابخانه و غیره را از زندانیان می‌گیرند. این چنین در زندان مرکزی زاهدان پیش آمده است.
۱۳ـ مسئولان به داخل بندها برای گوش کردن صحبتهای زندانی اصلاً نمی‌روند و زندانیان اصلاً به مسئولان دسترسی ندارند. و اگر کسی از حقوق خود دفاع بکند به‌عنوان مجرم همیشه بند به بند می‌شود تا دوباره جرأت نکند. زندانیان دسترسی به مددکار ندارند و اگر مددکار می‌آید
۱۴ـ بهداری هیچ امکاناتی ندارد نه دکتر چشم دارد نه دکتر اعصاب و روان و نه دندانپزشک و غیره. فقط دکتری است که چند تا مسکن می‌دهد.
این گوشه‌یی از مشکلات زندانیان ایران بودند خصوصاً زندان مرکزی زاهدان که به حاشیه رانده شده است.
لازم به ذکر است که زندانیان سیاسی در زندانها در اسفناک‌ترین وضعیت قرار دارند. حتی بیشتر تحت فشار قرار دارند از سایر زندانیان چون به‌عنوان مجرم اصلی به آنها نگاه میکنند. و همه مسئولان از مراقب و مدیر کل به آنها اهانت میکنند و در زندان مرکزی زاهدان بند ۳ مال زندانیان سیاسی است که هیچ امکاناتی ندارد.
و مسئولان به‌طور کلی قدغن کرده‌اند اگر کسی مریض می‌شود به علت نوع جرم و امنیتی بودن اصلاً به بیمارستان بیرون زندان اعزام نمی‌شوند.
از هر گونه امتیازی زندانیان سیاسی محروم‌اند. اکثراً به حبسهای سنگین مانند ۱۵ سال بدون ملاقات و حتی اعدام محکوم می‌شوند.
اگر کسی بخواهد از حقوق خود دفاع کند جرمش چندین برابر می‌شود و پرونده او طولانی می‌شود.
این است گوشه‌یی از پایمال شدن حقوق زندانیان سیاسی.
مدرکی که احمد شهید ارائه می‌دهد واقعیت دارند اما از طرف مسئولان ایرانی چنان رد می‌شود که چنین چیزی وجود ندارد.
تقاضای ما زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان این است که در گردهمایی بزرگ ایرانیان در پاریس که برای دفاع از حقوق مردم ایران برگزار می‌شود از همه آنهایی که چه در داخل کشور برای احقاق حقوق مظلومان دفاع میکنند یا خارج کشور هستند دفاع میکنند در این گردهمایی حتماً و صددرصد شرکت کنند و جلوی این همه فجایع را بگیرند.
۳۷ سال است که مردم ایران حقوقشان پایمال می‌شود و قربانی افراد قدرت طلب و جاه‌طلب می‌شوند و هیچ تغییری به‌وجود نیامده است و چنان با جدیت بر رژیم فشار بیاورند تا به‌طور عملی برای حقوق زندانیان عمل کند و قول کتبی بگیرند.
متأسفانه در همه کنفرانسهایی که قبلاً گرفته شده ایران اصلاً پایبند نبوده و نیست. درخواست ما زندانیان سیاسی این است که یک حرکت همه‌جانبه از داخل و خارج کشور از طرف مدافعان حقوق‌بشر علیه رژیم باید صورت بگیرد و به‌عنوان سخنگوی ما از ما دفاع کنند و به نتیجه نهایی حتماً برسند.
به امید و آرزوی موفقیت و رسیدن به حقوق خود،
از طرف زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان
تیرماه ۱۳۹۵
حمزه ریگی، مولوی نورالدین کاشانی، مولوی عبدالواحد شهنوازی، مولوی محمد امین دهقانی، مولوی عبدالرحیم کوهی، فاروق بارانی، عبدالخالق ریگی، عابد بمپوری، اسحاق کلکلی، زبیر هود، عابد باران زهی، مصیب باران زهی، شهاب دهواری، وحید هود، محمد دهواری، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، شیراحمد حسین زهی، میثم چندانی، محمد حسین ریگی، درمحمد
